Kargalar ve Bizim Ceviz Çuvalı

Rahmetli eşimin özelliklerinden birisi de, bilhassa dayanıklı tüketim maddelerini çarşıda her zaman bulunduğu halde evde de yedeklerini bulundurma alışkanlığı olup, nedenini de şöyle izah ederdi:

“Her zaman çarşıya çıkılmaz. Nasıl olsa alınacak. Herzaman paran olmayabilir veya belki de kalabalık bir misafir gelebilir” nedenlerine bağlardı.

Salça yapacak domatesleri pazardan alır, onları doğrar ve belli bir zamanda da bahçeye götürerek orada bol bulunan çalı çırpı ile daha ekonomik bir şekilde kaynatırdı. Tereyağını da, aldığı kremadan kendi usul ve eliyle yapar “Kendi ellerinle yaptığın başka, çarşıdan aldıkların nasıl, kim bilir.” derdi.

Ermenek’e vardığımız yıllarda zor bulunan yumurtayı bile gelecek misafirlerine yapacağı pastaya saklardı.

Çok sevdiği arkadaşı Songül Hanım bize geldiğinde onun çok sevdiği batırma yapılır, o hanım bile bana ”Tevfik bey senin bu hanımının tertip ve beceri ile çarşıya çıkmadan her şeyi evinde hazır bulundurmasına şaşıyor ve çok imreniyorum. Bu işleri nasıl programlar ve becerir bilemiyorum” derdi.

Songül hanımın dediği gibi onun bu türlü hareket ve becerileri sayesinde evimize gelen misafir ve sonraları çocuklarımızın evlenmeleri sebebiyle dünürlerimizin evimize teşriflerinde hiçbir mahcubiyetle karşılaşmamıştım.

Gelelim bizim ceviz çuvalına:

Yukarıda da yazdığım gibi bizim o yedekler içinde bir de ceviz çuvalımız vardı ki biz onu önümüzdeki yıl ne olur ne olmaz diye kapalı bir yerde saklıyorduk. Öyle ya, önümüzdeki yıl bahçedeki ceviz ağacını soğuk vurursa ceviz olmazdı.

O gün eşimin söylemesi ile kapalı yerdeki ceviz çuvalını havalandırmak üzere balkona çıkarmış ve bir işim için çarşıya inmiştim. Dönerken de yine çarşıya gittiğim tramvayla dönmüş ve en yakın durakta indikten sonra evime doğru yürürken o civarda hiç olmayan bir hayli fazla sayıda karga görmüştüm.

Biraz daha yaklaştığımda kargaların ağzında cevizleri de görünce içimden “Bir tedbirsizin yüzünden kargalar bayram ediyor” diye geçirdim.

Eve geldiğimde kapıyı açan eşime kargalara ilgili gördüklerimi anlattığım zaman eşim “yoksa” diyerek balkona hızlı hızlı yürümesinden önce şaşırmış, sonrada onun aklına gelenler benim aklıma da geldiği için balkona koştuğumda bir hayli karganın gagalarında bizim cevizlerle birlikte uçtuklarını görmüştük.

Ben bir hayli azalmış çuvalı bir taraftan toplarken diğer taraftan da gülüyordum. Eşim üzgündü. Bana dönerek “Marifetine mi gülüyorsun?” diye çıkışıyordu

Eşimin iki yıl önce koyduğu o yedek cevizlerden hala var.

 

Yine şairin dediği gibi;

Bir nokta ki hayat                 Bazen geç bazen erken

Ne bir virgül, ne bir hat       Sonunda ölüm denen

Birde okuyacağız.                 Bir nokta koyacağız…

.

 

Hoşça kalın

Tevfik DEMİR

Konyada’ki Yeşildereli